HASAR

Maskeyle dolaşmak bir zorunluluk mudur, tercih midir?

 Bana kalırsa bir zorunluluk olur bir yerden sonra. Belki de mutsuzluktan bir tür kaçma çabasıdır maske takmak. Başkalarını mutlu olduğumuza inandırırsak kendimizi de buna inandırabileceğimiz umuduyla yaparız bunu ister istemez ya da mutlu olduğunu görünce senin yıkılmaz olduğunu düşünecekler ve seni incitme girişiminde bulunamayacaklar, dersin. Ağlamak isterken kendini gülmek zorunda hissedersin, gözyaşlarını tutmak için binbir çaba sarf edersin,gülümsemeye zorlarsın kendini. Bir yere kadar maskeyle dolaşırsın,bir an gelir öyle bir sarsılırsın ki, tarih öyle bir tekerrür eder ki o anda maskeni düşürürsün.

Bir yandan da mutlu sonsuzluğun ütopik bir şey olduğunu hiç olmazsa yaşadığımız coğrafyada öğretmiştir hayat sana artık. Maske dediğimiz şeyi arada düşürürüz, ama benim gibi kaygı düzeyi yüksek biriyseniz,kimseye güvenemiyorsanız, geçmişinizde sarsıldıysanız maskeyi takmadan dolaşamazsınız yine de. Kalkanındır çünkü o senin.

Unutmayın, maskesi olan insanlar bir şekilde geçmişi ardında bırakıp yeni bir sayfa açma çabasında olan, pes etmek yerine yaşamaya devam etme yürekliliği göstermiş insanlardır.

Maske takan insan büyümüştür artık olgunlaşmıştır, hayatın gerçeklerinin farkındadır. Herkes bu evreye hayatında bir gün gelir. Bazıları daha erken,bazıları daha geç. Benim gibi zor geçtiyse çocukluğunuz, ergenliğiniz daha erken başlarsınız maskeyle dolaşmaya.

Yani şuradan şu sonuca varabiliriz aslında: maske takan her insan yaşamaya devam etme yürekliliği gösterecek kadar cesur, gerçeklerden kaçacak kadar korkaktır.