HERYER HERYERDE

Kendimi kaybetmeye çalışıyorum bulmak için. Zamanında bulmuştum şimdi bu yeniden bulma arzusu tamamen yeni kendime geçme arzusudur, zamanı geldiğini tüm damarlarımda hissedebiliyorum. İnsanlar... bazen insanlar" diye bi söz okumuştum yıllar önce , uzun yıllar geçmiş olmasına rağmen hala gencim. Üzerinden çok mevsimler geçmiş olmasına rağmen hala aynı benim bi yerlerde. Ki heryerin bi yerde olmasının vakti geçiyor bile. Anlayamadığım düzen beni deli ediyor. Ya da anlaşılmaz bi şekilde yavaş yavaş, aheste aheste kabuklarımı atıyorum.Uzak bi yerlerdeyim bedenimin dışında.

Kimbilir nerelerdeyim, kendimi her gün nereye kaçırıyorum.Dünyaya bir daha gelsen yine kendin olmak isteyecek kadar seviyor musun düzeni? Henüz yeterince boka batmadık.Üstümüz yeterince bulanmadı çamura,ya da yeterince ıslanmadık yağmurda, kıpkırmızı olurcasına... yazmayı neden seviyorum biliyor musunuz? Sorulara cevap vermeniz gerekmez, verdiğinizi biliyorum.Herkesin o kadar çok çoğu var ki. Herkes dünyanın o kadar merkezinde ki. Tüm dünya o kadar herkesin etrafında dönüyor ki.Tamamen kinayesiz ve çırılçıplak bi gerçeklikle konuştuğuma emin olabilirsiniz,bugün için. Bazen merkezde anı durdurmaya ihtiyaç var. Nefes alıp verişinden başka bir şey duymayana kadar. Üretmek, tüketmek, sevmek, sevilmek, nefret, sadakat... Her şey nasıl barınabilir sende. Nasıl bu kadar her şey olabilirim. Her şey nasıl bu kadar her olabiliyor. Anlamadığım her şeyi anlamak için çıldırırken bi yanım nasıl da anlayamamanın verdiği hazla huzur bulabilir. Kendimi kendime anlatmam lazım. Kendimi kendimden çok daha iyi tanıyor olabilirim bi yerlerde.Bir yerlerde ise kendi adımı dahi bilmiyor olabilirim. Ki heryer heryerde, az kalıyor;az kalması gereken her şey artarak azalıyor.Az kalmalar artıyor anlatabiliyor muyum? Her neyse az kalanlar , arta arta azalıyor. Ben azalırken artıyorum ya da artarken azalıyorum.Herkes kendi merkezine, yallah. 

     İşin özü , ya da yolun başı; bir şeyler anlatmak için yazmıyorumdur belki,belki bir şeyler anlamaya çalışıyorumdur sizden.Bilemezsiniz,bilemem.Bilgi çok derin bir saydamlık ve o kadar saydamdır ki ötesini göremezsiniz.Anlatabiliyor muyum,bazen bir şeyler fazla saydam olunca göremezsiniz, yanılırsınız.Kendinizi yanıltırsınız. En çok kendinizi yanıltırsınız.Bazen birini yanılttığınızı sanıp,... batıp kendinizi yanıltırsınız. İnsan kendini olabildiğince saydam bir şekilde yanıltır.Apaçık ve çırılçıplak bir şekilde.Her şey döner etrafında, o kadar merkezdedir, o kadar zirvedir ve dönüp aptalca kendini yanıltır.Herkesin kendine kızmasını temenni ediyorum, birbirine değil. Şu dünyada delirmiş bir sürü ruh vardır ve onlar opaktır belki.Opak görürürüz ,Kimdir opak,kimdir saydam? Nerede her yer?